Journalist, Volunteer at The Ukrainian Shelter, Optimist, Warsaw, Poland

Over three million Ukrainians fled to Poland since February 24th, 2022; they escaped Russian atrocities, some nearly escaping falling bombs. I witnessed Ukrainian women and children exiting Polish train and bus stations in droves, wandering all over Warsaw confused and wide-eyed. Many didn’t have a place to sleep once they arrived in Poland. This is where the magical Poles appeared to save the day (and are still doing so). Hundreds of dedicated volunteers mobilized in the capital, on the border and at every depot where vulnerable mothers and children needed help the most. Ms. Kinga Pestkowska is one of such angel helpers.

Ms. Pestkowska has a magical quality about her: exuberance. I cannot put into words the effect of Kinga’s can-do attitude and positivity on those in her orbit. I casually asked Kinga what her schedule looks like. “I work full time and then I have a few evening shifts at the Ukrainian shelter”. But what about her personal life and rest, I asked. “Well, on the off-evenings I’m at home with my daughter and husband and we relax”, she said. What that really means is after her 9-5 workday at a busy newsroom she puts in additional eight-hour shifts on Mondays, Wednesdays, Fridays and Sundays. Everyone at the Woloska 7 Shelter, created for Ukrainian mothers and children, knows Kinga. She is an advocate for new mothers, helps organize the free clothing shop, translates and fights for women. She does not waver in her beliefs in the goodness of people.

I am in complete awe and tear up when I think about Kinga and others like her representing Poland to the world. Don’t even get me started on Kinga’s sense of humour and her sass. You’ll have to read the answers to understand.

Below is Ms. Pestkowska’s interview in both English (translated and edited) and Ms. Pestkowska’s native Polish for our bi-lingual readers.

1. Name.

Kinga Pestkowska.

2. Where is your hometown?

Narol - a beautiful country town in south-eastern Poland.

3. What is your profession/career/title/self-label/designation? What does your average day look like?

I am a journalist, I have worked in Polish news television for a couple of years now. I take care of promotion within the same company and prepare trailers. My work day? No one day resembles the next as nothing happens twice on live TV. After work my life remains exactly the same.

4. What did you study in school?

Everything (laughter). Now I regret this a bit. I wanted to know everything and learn how to do everything. I still feel that I haven’t found one field in which I feel strongest in. As of late though, I am realizing that being the jack of all trades actually has its benefits: I feel comfortable in all conditions and in every situation.

5. What was the journey like to get where you are (in life and career-wise)? Write about some of the achievements that you are most proud of. What was the moment for you that changed your life (in your personal life and/or career?) that set you on the current path in life? What did you do before the war, and why and how did you start helping Ukrainian women?

I have always enjoyed working with people, in groups, being part of creating something with others. Each and every year I volunteered in The Great Orchestra of Christmas Charity - the most amazing Polish celebration of helping others. I also remember taking part in organising a Polish-Ukrainian exchange at a school in 2006. Taking part in many social and charity initiatives gives me the greatest joy and motivation. Bonus was meeting wonderful people and friends. The people I met have open hearts, are empathetic and devoid of unhealthy egoism.

My accomplishments? Without a doubt, my greatest life success is my six-year-old daughter Michalina. Her arrival changed my life and made me want to make this world into a better place even more; for her and for all of us.

Why did I start helping Ukrainian women? As I work in the news tv, since the very beginning of war in Ukraine I have been up-to-date with everything happening along Poland’s eastern border. I saw the images from this war, including the most horrific ones. This inspired me to act.

Like many other Polish people, we have shared a room in our flat with the refugees; several families from Ukraine lived in our spare room. We also made multiple donations to different organisations. at the time, however, it Still felt like a drop in the ocean.

On the March 3, 2022, while scrolling through the Internet I found a post about a shelter for the refugees which just opened. The mothers in this shelter needed baby strollers, clothes, cutlery; pretty much everything. I went shopping, packed the stuff into my daughter’s old stroller and off I went. When I got inside I saw those women with frightened confused kids. I also saw the faces of volunteers and coordinators, ready to help, to act, full of strength. In that moment I knew that this was the right time and place for me to get involved; this was the place where I could really help.

My first degree was in pedagogical therapy and I also love children. So at the shelter I thought that I could be most useful not only in terms of physical work but also through organising the entertainment for the little ones. My first thought was to create a place for the kids where they could feel good. I was also hoping to give mothers space for emotions, help them to adapt to life in a new place. And it worked! We are now organising trips and birthday parties for the kids, opened a free shop and a bike/rollerblades rental place. We are using the available resources to make the refugees’ experience as good as it can possibly be in such circumstances. I met such fascinating women in our refugee center; such extraordinarily talented, strong women. It gives me strength to spend time with such women; I also believe that being a woman is a special privilege.

6. How is your life different from what you pictured at 20?

At the moment I have more than I could have ever imagined. At 20 I just moved from a small town in Poland, to Warsaw. My world became a bigger place, new opportunities came up, and I felt like I could do anything I set out to do! Maybe it was because my dreams were never expensive as I never had too much money in my pocket :)

7. Was there a time when life knocked you down or out and how did you get back up on your feet?

Luckily I don’t believe I have experienced such a knockout. I think that we all have those moments when it seems that our world is falling apart and nothing will be alright ever again. So although I sometimes complain about minor things, like everyone else, a moment later I realise just how lucky I am. The way we see this world, ourselves and other people depends on our thinking and approach.

8. Advice for other women?

We are strong and we should always remember this. Let’s always be playing on the same team; never against one another. Let’s change this world day by day, together.

9. Knowing what we know now in a current political climate, can women be "all that we can be" in today's world? What is the way forward, as you see it, for "feminist values"?

I would like all women to be who they want and do what they have always dreamt of doing. I know that every situation is different; beliefs and values matter. I am also conscious that both cultural and social backgrounds, and sometimes also the financial ones, may lead to a lack of faith in ourselves.

Developing feminist values is a process which requires multiple iterations of beliefs and time spent working on self. To aid in this work first and foremost we need to educate ourselves, work together (women and women), offer mutual support and respect, and keep having conversations.

10. Where in the world do you feel “tallest” (i.e. where is your happy place)?

Anywhere. Literally anywhere. On the condition that the people I love are with me.

11. What extracurricular activities/hobbies are you most proud of? Why?

I am proud when I manage to do something brand new, something different from my daily tasks, no matter the field. Also when I can make someone happy and see a smile on their face.

13. What fears are you still hoping to overcome?

A fear that my way of thinking is too idealistic. People oftentimes try to prove to me that the world is not such a perfect place, that people are not innately good. My belief in goodness of people triggers many to knock me and my optimism down. But I know better and I am not discouraged.

14. Anything you'd do differently, if you had another go at life?

I regret that I stopped playing tennis after one boy from the school started taunting me about my small town roots. I gave up playing. I now understand how situations like this affect people, causing them to give up on their dreams, plans, passions.

15. What/who inspires you?

• I am inspired by people who see more than their own yard, who want to see beyond their comfort zone.

• I am inspired by people who do not have much themselves but still have a lot to give to others.

• I am inspired by the ordinary extraordinary people.

17. What are some ingredients to a good life? How did the global pandemic and war in Ukraine change your perspective about the world, about your life, your goals and dreams?

Health, empathy, honesty, selflessness. Both the pandemics and the war in Ukraine only confirmed my belief that the only way to overcome adversities is through mutual support.

What do you want the world to know/realize/understand/appreciate about Ukrainians and Ukrainian women in particular?

I want the world to recognize Ukrainian women for their strength; they are invincible. Many women decided to leave everything in mere moments; lives, plans and dreams abandoned in minutes. Mothers took their kids out of danger and found themselves in a brand new reality. Ukrainian women are handling this change very well, they look for the ways to live with dignity. So many are seeking independence (such as learning Polish) to provide for themselves and their children.

18. What are (at least) three qualities you most love about yourself and why? What are your superpowers?

I like my communication skills and enthusiasm for work. My personality, I am an extrovert, drives me to action. This is what is like about myself.

20. What are you reading now? (what books do you gift most and what are your favourite reads?)

I read a lot, I also listen to plenty of audiobooks. I enjoy books about psychology which is why I read various guides very avidly; of course I do not follow every advice (laughter).

Lately I have read Natalia de Barbaro’s “Czula Przewodniczka” (Affectionate Guide). It is a wonderful book about us, women. Now I am reading "Kobiety Które Czują za Bardzo” (Women Who Feel Too Much) by Katarzyna Kucewicz. This book is about “highly sensitive women”. I find a great part of myself in this one.

21. Who is a WOW WOMAN in your world who inspires you and why? Can you nominate three (or more) women you know who perfectly fit WOW WOMAN description? What would you tell them, if you had an opportunity, about why you admire them?

There are many women who inspire me. Those who help others - women, whose names are known only to their loved ones, but who are the small-big heroines of this world. I am inspired by those who move forward against all odds, full of strength. Those, who are exceptionally intelligent and help this world to develop, who are working on developing new technologies. Those, who pursue their passions. And the famous names? Undoubtedly Jane Goodall would found her place in here, for showing us that dreams do come true. Malala Yousafzai, who reassured me that fighting for women’s rights makes sense always. Martyna Wojciechowska, who is a Polish traveller and a race car driver. She showed us all what can be achieved against all odds.

22. Where can others find you/your work (links to websites, blogs, etc.)?

I am always saying that it is best to call me. It is hard to predict where I’ll be at any given moment in time (laughing). I do not devote much time to social media. Although I do have Instagram and Facebook accounts, I definitely prefer face-to-face encounters.

Bonus Quick Round Qs:

1. What and who is worth suffering for? The truth and the happiness of my loved ones.

2. What would you do if you knew that nobody would judge you? I would extend the day by an additional 24 hours.

3. If you didn't have to work anymore what would you do with your days? I think I would still be working, not much would change to be honest. I can’t sit still. I am sure I would come up with something.

4. If you could be anyone for a day who would you be? Santa Clause.

5. If you could relive one year in your life, which one would it be? I could experience each of them once again. But maybe I could go back to my childhood, to 1997 when my sister was born. She is a great support in my life.

6. What bothers you most about other people? What do you love most about other people? Egoism is what bothers me. Optimism and joy toward life and others are the things that I appreciate most in others.

1. Imię.

Kinga Pestkowska.

2. Miasto rodzinne?

Narol - piękne, małe miasteczko położone w południowo-wschodniej części Polski.

3. Jaki jest Twój zawód/tytuł? Jak wygląda twój dzień pracy?

Jestem dziennikarką, przez kilka lat pracowałam jako redaktorka w telewizji newsowej, teraz w tej samej firmie zajmuję się Autopromocją, przygotowaniem zwiastunów programów. Mój dzień pracy? Żaden z nich nie jest podobny do kolejnego, w telewizji na żywo nic dwa razy się nie zdarza :) Z resztą, po pracy jest dokładnie tak samo.

4. Czego uczyłaś się w szkole?

Wszystkiego (śmiech) i trochę tego żałuję. Chciałam umieć wszystko i wszystko wiedzieć. Nigdy nie znalazłam jednej dziedziny, w której czułabym się najlepsza. Ale niedawno odkryłam, że ma to też swoje dobre strony - potrafię odnaleźć się w każdych warunkach i w każdej sytuacji.

5. Jak wyglądała Twoja droga do miejsca w którym jesteś teraz (w życiu i karierze)? Napisz o osiągnięciach z których jesteś najbardziej dumna. Jaki był moment, który zmienił Twoje życie (w życiu osobistym i/lub karierze?), który skierował Cię na obecną ścieżkę życiową? Dlaczego i jak zaczęłaś pomagać ukraińskim kobietom?

Zawsze chciałam pracować z ludźmi, w grupie, tworzyć coś wspólnie - od dziecka angażowałam się w różne projekty. Co roku byłam wolontariuszką Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy - najwspanialszego polskiego Święta Pomagania. W szkole, brałam też udział w organizacji wymiany polsko-ukraińskiej, to był 2006 rok. Zawsze włączałam się w wiele inicjatyw społecznych i charytatywnych, bo to sprawiało mi największą radość i dawało siłę i motywację. Na swojej drodze spotykam wspaniałych ludzi.

To ludzie, którzy mają otwarte serca, są empatyczni i pozbawieni niezdrowego egoizmu. Moje sukcesy? Bez wątpienia największym moim życiowym sukcesem jest moja 6-letnia córka Michalina, której pojawienie się na świecie zmieniło moje życie i sprawiło, że jeszcze bardziej chcę, żeby świat był lepszy. Dla niej i dla nas wszystkich. 

Dlaczego zaczęłam pomagać ukraińskim kobietom?

Pracuję w telewizji newsowej, więc od początku wojny w Ukrainie byłam na bieżąco ze wszystkim, co działo się za naszą wschodnią granicą. Widziałam wszystkie obrazy tej wojny, te najbardziej drastyczne też. I tak jak bardzo wielu Polaków, od razu udostępniliśmy pokój w swoim mieszkaniu uchodźcom, wpłacaliśmy środki na różne organizacje..ale to była kropla w morzu. 3 marca, przeglądając internet, znalazłam post o Punkcie Pobytowym dla Uchodźców, który powstał w mojej okolicy poprzedniego dnia. Potrzebowali wózków dla dzieci, ubrań, sztućców, dosłownie wszystkiego. Poszłam na zakupy, wpakowałam je do wózka który miałam po córce i pojechałam. Kiedy tam weszłam, zobaczyłam te kobiety, dzieci - przerażone, smutne i zagubione. Zobaczyłam twarze wolontariuszy i koordynatorów - gotowych do pomocy, działania, pełnych siły. I już wiedziałam, że to jest ten czas i to miejsce. Że tu mogę realnie pomagać. I prostu z nimi być. Z pierwszego wykształcenia jestem terapeutą pedagogicznym, kocham dzieci - pomyślałam, że mogę się przydać nie tylko do pracy fizycznej, ale też organizacji zabaw z maluchami. Pierwsze o czym pomyślałam, to postarać się zorganizować dzieciom miejsce, w którym będą czuły się dobrze a ich mamom dać przestrzeń na emocje, przystosowanie się do nowego miejsca, zapewnienie bezpiecznych warunków. I to zadziałało. Organizujemy dla dzieci wyjazdy, imprezy urodzinowe, prężnie działa nasz bezpłatny sklepik, zrobiliśmy wypożyczalnię rolek i rowerów. Wykorzystujemy, to co mamy żeby uchodźcom żyło się tu jak najlepiej. Poznałam tu wiele fascynujących kobiet. Są niesamowite, zdolne, silne - przebywanie z nimi także daje mi siłę i wiarę w to, że bycie kobietą to wyjątkowy przywilej. 

6. Jak Twoje życie różni się od tego, co wyobrażałaś sobie w wieku 20 lat?

Myślę, że mam w życiu dużo więcej niż mogłam sobie wymarzyć. Kiedy miałam 20 lat.. to był czas mojej przeprowadzki z małego miasta do Warszawy. Mój świat stał się dużo większy niż do tej pory, pojawiły się nowe możliwości, właściwie mogłam robić wszystko, czego zapragnęłam.. może dlatego, że moje marzenia nie były drogie, bo pieniędzy nigdy nie miałam zbyt wiele :)

7. Czy był czas, kiedy życie cię powaliło i jak się podniosłaś?

Na szczęście nie mam takich doświadczeń. Myślę, że w życiu każdego są momenty, w których wydaje się, że świat się kończy i już nigdy nie będzie dobrze. Czasem narzekam, jak każdy, na głupoty, ale chwilę później zdaję sobie sprawę, że jestem szczęściarą. To od naszego myślenia i nastawienia zależy to, jak widzimy ten świat, siebie i innych ludzi.

8. Rady dla innych kobiet?

Jesteśmy silne i takie zawsze się czujmy.

Bądźmy zawsze ze sobą, nigdy przeciwko sobie.

Razem, codziennie zmieniajmy ten świat na lepsze.

9. Wiedząc to, co wiemy teraz w obecnym klimacie politycznym, czy kobiety mogą być „czym tylko zapragną” w dzisiejszym świecie? Jaka jest przyszłość „wartości feministycznych”?

Chciałabym, żeby wszystkie kobiety mogły być tym, kim chcą i robić to, o czym marzą. Wiem, że w każdych warunkach można mieć swoje przekonania i wartości, ale zdaję sobie sprawę, że uwarunkowania kulturowe, społeczne, czasem finansowe sprawiają, że brakuje nam wiary w siebie a to z kolei prowadzi do rezygnacji z wartości i marzeń. Rozwijanie ”wartości feministycznych” to proces, który wymaga wielu zmian, czasu ale przede wszystkim edukacji, naszego bycia razem ze sobą, kobiety z kobietami, wzajemnego wsparcia, pomocy, rozmowy.

10. Gdzie na świecie czujesz się u siebie (tj. twoje szczęśliwe miejsce)?

Wszędzie. Naprawdę wszędzie. Pod warunkiem, że są ze mną ludzie, których kocham :)

11. Z jakich zajęć dodatkowych/hobby jesteś najbardziej dumna? Czemu?

Jestem dumna, kiedy udaje mi się zrobić coś nowego, poza codziennymi obowiązkami, nauczyć się kolejnej małej rzeczy, nieważne z jakiej dziedziny, albo sprawić komuś przyjemność, zobaczyć uśmiech.

12. Kim chcesz być, gdy dorośniesz? Przyszłe cele/wyzwania?

Chcę dodawać skrzydeł i motywować, działać, działać, działać. Może uda mi się kiedyś założyć fundację.

13. Jakie obawy wciąż masz nadzieję przezwyciężyć?

Obawę, że myślę zbyt idealistycznie. Niektórzy ciężko pracują na to, żeby udowadniać mi, że świat nie jest taki idealny a ludzie nie tacy dobrzy. Że jestem naiwna. Ale ja wiem swoje i się nie zniechęcam.

14. Coś, co zrobiłabyś inaczej, gdybyś spróbowała jeszcze raz w życiu?

Żałuję, że przestałam grać w tenisa po tym, jak jeden chłopiec ze szkoły tenisowej zaczął mi dokuczać, bo pochodziłam z mniejszego miasta. Zrezygnowałam z grania. Wiem, że przez takie sytuacje, wiele osób rezygnuje ze swoich marzeń, planów, pasji. Ja właśnie to zrobiłam i dlatego tego żałuję.

15. Co/kto Cię inspiruje?

Inspirują mnie ludzie, którzy widzą dalej niż swoje własne podwórko.

Ludzie, którzy mając niewiele wciąż mają bardzo dużo by dawać innym.

Inspirują mnie najbardziej zwykli, niezwykli ludzie.

16. Na co masz nadzieję?

W obecnej rzeczywistości, mam nadzieję na spokojne niebo nad naszymi głowami. Na to, że dla większej liczby ludzi polityka nie będzie tak ważna jak ludzkie życie.

17. Jakie są składniki dobrego życia? Czy pandemia i wojna na Ukrainie zmieniła Twoje spojrzenie na świat, na Twoje życie, cele i marzenia?

Zdrowie, Empatia, Uczciwość, Bezinteresowność.

Zarówno pandemia, jak i wojna w Ukrainie tylko utwierdziły mnie w przekonaniu, że jedynym sposobem na pokonanie wszystkich przeciwności losu jest wzajemne wsparcie.

17a. Co chcesz, aby świat wiedział/zrozumiał/rozumiał/doceniał Ukrainki, a zwłaszcza Ukrainki?

Za ich siłę, to są niezłomne kobiety. Wiele z nich, w ciągu kilku chwil musiało zostawić wszystko, całe swoje życie, plany i marzenia, zabrać dzieci i odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Radzą sobie bardzo dobrze, szukają sposobów żeby godnie żyć, żeby się usamodzielnić, chodzą na lekcje języka polskiego. Jest też wiele Ukrainek, które chwyciły za broń i są na froncie, walczą za swój kraj. Odważne, dzielne. I takie, które zostały w Ukrainie by tam pomagać innym. Każda z nich jest moją bohaterką.

18. Jakie są (przynajmniej) trzy cechy, które najbardziej w sobie kochasz i dlaczego? Jakie są twoje supermoce?

Lubię swoją komunikatywność i zapał do pracy. Moja osobowość, bardzo ekstrawertyczna, napędza mnie do działania. To w sobie lubię.

19. Jaką radę dałabyś swojej 14-letniej sobie? Jaką radę udzieliłaby ci w zamian twoja 14-letnia ja?

Jako 14-latka bardzo przejmowałam się każdą opinią innych ludzi, nawet wtedy, kiedy nie była prawdziwa i była krzywdząca. Bardzo to przeżywałam. Potrafiłam płakać przez dwa tygodnie po jednym, złośliwym przytyku w moją stronę. Co 14-letnia ja, powiedziałaby mi? Chyba nie chciałaby ze mną gadać (śmiech). 

20. Co teraz czytasz? (ulubione książki?)

Dużo czytam, słucham też sporo audiobooków. Bardzo lubię psychologię, dlatego zaczytuję się w poradnikach, oczywiście nie wszystkie rady stosuję (śmiech). Ostatnio przeczytałam książkę Natalii de Barbaro „Czuła przewodniczka” - wspaniała książka o nas, o kobietach. Teraz czytam „Kobiety, które czują za bardzo” Katarzyny Kucewicz. O kobietach wysoko wrażliwych. Odnajduję w niej dużą część siebie.

21. Kim jest WOW WOMAN w Twoim świecie, która Cię inspiruje i dlaczego?

Jest naprawdę wiele kobiet, które mnie inspirują. Te, które pomagają innym - kobiety, których nazwiska znają tylko najbliżsi, a które są małymi- wielkimi bohaterkami tego świata. Inspirują mnie te, które mimo przeciwności losu, pełne siły idą do przodu. Te, które są ponadprzeciętnie inteligentne i pomagają rozwijać ten świat, pracują nad nowymi technologiami. Te, które mają swoje pasje. A ze znanych nazwisk?

Bez wątpienia znalazłyby się wśród nich Jane Goodall - za to, że pokazuje, że marzenia się spełniają, Malala Yousafzai - dzięki niej wiem, że walka o prawa kobiet ma sens i Martyna Wojciechowska - polska podróżniczka i kierowca rajdowy, bo pokazuje, że każdy może być tym, kim chce.

22. Gdzie inni mogą znaleźć Ciebie/twoją pracę (linki do stron internetowych, blogów itp.)?

Zawsze mówię, najlepiej zadzwonić. Trudno przewidzieć, gdzie będę w danym momencie (śmiech). Mediom społecznościowym nie poświęcam zbyt wiele czasu, mam konto na Instagramie i Facebooku ale zdecydowanie wolę sobie relację face-to-face.

Dodatkowe Q rundy szybkiej:

1. Za co i dla kogo warto cierpieć? Za prawdę. Za szczęście moich bliskich. I dla nich.

2. Co byś zrobiła, gdybyś wiedziała, że nikt Cię nie osądzi? Wydłużyłabym dobę o kolejne 24 godziny :D

3. Gdybyś nie musiała już pracować, co byś zrobiła ze swoimi dniami? Myślę, że dalej bym pracowała, wiele by się nie zmieniło. Nie usiedzę w jednym miejscu. Na pewno bym coś wymyśliła.

4. Gdybyś mogla być kimkolwiek na jeden dzień, kim byś był? Świętym Mikołajem.

5. Gdybyś mogla przeżyć jeden rok w swoim życiu, który by to był? Każdy mogłabym przeżyć jeszcze raz. Ale może wróciłabym na chwilę do dzieciństwa, do 1997 roku, wtedy urodziła się moja siostra, moje ogromne życiowe wsparcie.

6. Co najbardziej przeszkadza Ci w innych ludziach? Co najbardziej lubisz w innych ludziach? Przeszkadza mi egoizm. W ludziach lubię najbardziej optymizm i radość z życia.